میرزا داود بن میرزا عبدالله بن محمد شفیع حسینی مرعشی

« میرزا,, داود, بن میرزا,, عبدالله, بن محمد, شفیع, حسینی, مرعشی,» متولی آستانه مقدسه رضویه. صاحب عنوان، داماد شاه سلیمان صفوی بوده و زوجه اش شهربانو بیگم نام داشته و دارای ده فرزند پسر و چهار دختر بوده است.(۱) در ملحقات وقايع السنين (ص ۵۶۵) می نویسد: «در شهر ربيع الاول سنه ۱۱۲۴ ه شاهزاده عظيم القدر شهربانو بیگم صبيه شاه سلیمان علیه الرحمه را به میرزا,, داود, متولی روضه رضویه در روز عید بابا شجاع الدین عقد مناكحه واقع ساخته دادند ...)

مشارالیه پس از فوت شیخ علی خان (۱۰۹۲ ه) به مقام وزارت رسید و میرزا,,طاهر قزوینی نیابت او را داشت ( ص ۶۰، مجمع التواریخ) و قبل از سال ۱۱۳۶ هکه مصادف با تصرف شهر اصفهان به وسیله افاغنه می باشد، وفات یافته و در مقبره خصوصی در مزار ستی فاطمه مدفون گردید. شیخ محمد, على حزین در تاریخ خود (ص ۶۴، چاپ اصفهان) می نویسد: «سید عالی شان میرزا,, داود, خلف مغفور میرزا,, عبدالله, ... به لطف طبیعت موصوف و اشعارش مشهور و به حلیه کمالات صوری و معنوی آراسته، روزگاری به عزت و احتشام داشت تا آن که قریب به سانحه مذکور به عالم بقا رحلت کرد.» و هم در تاریخ حزین (ص ۵۱، چاپ اصفهان)(۲) وی را عنوان کرده و فوتش را در سال ۱۱۳۳ ه در اصفهان می نویسد و از اشعارش هشت بیت نقل می کند از آن جمله: و به جزء لا يتجری کند حکیم اقرار به بیندد ار متکلم دهان تنگ ترا

مرحوم معلم حبیب آبادی در مکارم الآثار (ص ۱۶۱، جلد یکم گوید: «پدرش میرزا عبدالله, شاعر و متخلص به «عشقی» و فرزند او یعنی میرزا داود, نیز شاعر و متخلص به «عشق» بوده است.» کتب و مثنوی های زیر از اوست: ۱- خمسه داود, ۲- دیوان اشعار ۳- مثنوی زیورالعاشقين ۴- مثنوی سفرنامه ۵- مثنوی سلطان الانساب ۶- مثنوی نمکدان دین (این چهار شماره جزو خمسه داود, می باشد).

١- میرزا محمد, خليل مرعشی, صفوی، مجمع التواریخ، به تصحیح عباس اقبال، تهران، کتابخانه سنایی و طهوری، ۱۳۶۲ ش، ص ۶۰. ۲- ارجاع مرحوم مهدوی در تاریخ حزین یافت نشد و در تذكرة المعاصرين با تصحیح و تعليقات معصومه سالک، تهران، دفتر نشر میراث مکتوب و نشر سایه، ۱۳۷۵ ش، ص ۱۴۶ به این صورت ضبط شده بود.

بجزء لا يتجری کند حکیم اقرار ببیند ار متکلم دهان تنگ ترا