افسردهْ حسین آبادی (شاعر و نویسنده) جرقویه ای

سید مهدی فیروز آبادی حسین آبادی با نام سرایندگی افسردهْ بروزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار و در سالهای نوجوانی برای فراگیری دانشهای دینی از زادگاه خود که فیروز آباد میبد یزد بوده است به اصفهان کوچ کرد و در مدرسه چهارباغ به فراگیری دانشهای دینی پرداخت و پس از گذشت چند سال به درخواست مردم روستای حسین آباد به آنجا کوچ کرد ودر همانجا ماندگار گردید سر انجام پس از سالها زندگی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی دیده از جهان فروبست.

ازین سراینده سرودهایی پراکنده ای بر جای مانده ک هنوز به چاپ نرسیده است.
از سروده های او:

گل پیش رخ تو چیست ای لاله عذار
شیرین لب تو  نموده  شکر را  خوار

خورشید به  یک سال  بهاری  آرد
روی تو صنم ب یک مه آورده بهار

 دو بیت از اشعار دیگر وی:

گر  چهره  آن  یوسف  ثانی  بینی
شک نیست ک یک جهان پر از جان بینی

گر پسته صفت غنچه لب بگشاید
سر  چشمه  آب  زندگانی  بینی

وی ب هنگام در گذشت ملا علی خان میر پنج چنین میسراید:

سزاست خون رود از چشم اهل ینگاباد
ز  بعد  فخر  امیران ، امیر  پنجه و راد

اگر   زباد حوادث   فتاد  سرو  سهی
هزار شکر به جا مانده شاخه شمشاد

افسرده حسین آبادی سروده بلند بالایی نوشته که در سال ۱۲۹۷ خورشیدی هنگام دستگیری جعفر قلی چرمهینی و رضا خان جوزدانی آنرا در ستایش از نصیر خان سردار جنگ سروده است
برچسب‌ها: جرقویه ای