روستاي سهی - سه

روستاي سُه از توابع بخش مرکزي شهرستان برخوار و ميمه، با مختصات جغرافيايي 51 درجه و 27 دقيقه طول شرقي و 33 درجه و 26 دقيقه عرض شمالي، در 78 کيلومتري شرق ميمه و 100 کيلومتري اصفهان واقع شده است.
اين روستا در ارتفاع 2350 متري از سطح دريا قرار گرفته و آب و هواي معتدل تابستاني و سرد زمستاني دارد.
روستاي سُه از جنوب شرقي به کوه فارسجار، از شمال به تپه کوپه شکار و از شرق به تپه اسپيدرد محدود مي‌شود و رودخانه فصل سُه در شمال شرقي آن جريان مي‌يابد.
سابقة سکونت و استقرار انساني روستا قدمتي کهن دارد، اما آثار به جا مانده آن عمدتاً به دوره‌هاي صفوي و قاجاري مربوط است. حمام‌هاي قديمي، بقعة امام‌زاده، کاروانسرا، عمارت کلاه فرنگي و آسياب‌هاي آبي، از جمله آثار به جا مانده در اين روستا هستند.
روستاي سُه، در مسير ارتباطي و تجاري دوره صفوي قرار داشته و از موقعيت ممتازي برخوردار بوده است. روستاي سُه حداقل شش قرن قدمت دارد.
مردم روستاي سُه مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفري هستند. آنان به زبان فارسي و با لهجه محلي سخن مي‌گويند.
الگوي معيشت و سکونت
براساس نتايج سرشماري سال 1375، جمعيت روستاي سُه 370 نفر بوده است که در سال 1385 به 461 نفر افزايش يافته است.
زراعت، دامداري، باغداري و قالي‌بافي از مشاغل رايج در اين روستا است. گندم، جو، سيب، انگور، زردآلو، بادام، گردو، تره‌بار، گلابي و سيب‌زميني، از عمده‌ترين محصولات زراعي روستاي سُه به شمار مي‌روند.
قالي‌بافي از رايج‌ترين فعاليت اقتصادي زنان است. به طوري که دارهاي قالي در اکثر کارگاه‌هاي خانگي اين روستا برپاست. نقش و طرح غالب اين قالي‌ها، معروف به طرح جوشقاني است. قالي‌هاي اين روستا در بازارهاي شهرهاي اصفهان و تهران به فروش مي‌رسد.
روستاي کوهستاني سُه با بافت مسکوني ممرکز، در شيب ملايمي استقرار يافته است. مصالح به کار رفته در ساخت خانه‌ها از چوب، گل، خشت و سنگ مي‌باشد. کاربري فضاهاي مسکوني روستا عبارتند از: اتاق‌ها، راهرو، حياط مرکزي، انبار، آشپزخانه و سرويس بهداشتي. درب و پنجرة خانه‌هاي قديمي چوبي است و عموماً ابعاد کوچکي دارند. سقف واحدهاي مسکوني مسطح است و با گل، چوب و سرشاخه‌هاي درختان پوشيده شده‌اند.